Kijkend naar alle Valentijns aanbiedingen en promoties die ik ’s morgens in mijn e-mail box vond, vroeg ik me af of de stelling: Valentijnsdag overrated? terecht is. Is het niets meer dan een commerciële truc is om chocolade, bloemen, parfum en sieraden te verkopen om zo de omzet te verhogen en mensen de winkels in te sleuren?
Mijn gedachten dwalen af. Valentijnsdag vond zijn oorsprong in het jaar 496. Pauls Gelasius I riep 14 februari tot de dag van de Heilige Valentijn. Sint Valentijn was bisschop in Italië en stond vooral bekend om zijn betrokkenheid bij de armen en ouderen. Hij ging regelmatig bij ze op bezoek en nam dan altijd bloemen voor ze mee. Gewoon omdat hij om de mensen gaf. Het huidige Valentijnsfeest is ontstaan in 1380 en is vervolgens ontwikkelt tot één grote commerciële machine. Daar waar vroeger anonieme kaarten of rozen verstuurd werden naar iemand waar je stiekem verliefd op was, worden er nu cadeaus onder geliefden uitgewisseld. Hoe groter en duurder, hoe beter lijkt het motto van de winkeliers. Alles om de omzet te verhogen. De vraag is echter worden wij oprecht blij van deze “liefdesuitingen”, of weet ons onderbewuste ook dat het alleen maar een commerciële truc is. En dan kom ik weer bij mijn vraag. Valentijnsdag overrated? Of juist niet?
Bloemenstal
Als ik naar de supermarkt ga, zie ik een grote groep mannen voor de bloemenstal staan. Sommige vertwijfeld kijkend en niet weten wat ze voor hun geliefde moeten kopen. Anderen gehaast en nauwelijks kijkend naar het aanbod van rozen en Valentijns boeketten. Wat gaat er in het hoofd van al deze mannen om en waarom kopen alleen mannen bloemen voor hun geliefde? Bij de kassa spreekt een wat oudere man mij spontaan aan. Hij verteld me dat hij al 45 jaar gelukkig getrouwd is en dat hij 45 jaar elke week een bosje bloemen voor zijn vrouw meeneemt. En fluistert in mijn oor: “Het is een beetje ons ding. Ik breng bloemen mee en zij bakt een heerlijke appeltaart voor mij. Ik verheug me er al op”. Hij kijkt zenuwachtig rond en begrijpt de commotie en drukte vandaag niet. In zijn handen heeft hij een prachtige bos witte rozen in zijn hand. Hij kijkt me aan. In zijn ogen zie je de liefde voor zijn vrouw. “Deze keer verwen ik haar wat extra, heeft ze verdiend”. Ik kijk hem vragend aan. “Ze heeft zoveel geduld met mij, nu mijn geheugen me in de steek laat. Ik wil iets voor haar terugdoen, nu ik het me nog kan herinneren.”
Ik word er stil van. Zoveel liefde. Achter de oudere man staat een jonge man ongeduldig te trappelen met een boeket in zijn hand. Hij heeft duidelijk haast. Druk in gesprek op zijn mobiel. Waarschijnlijk met een vriend. Ik hoor hem zeggen dat hij nog snel even zo’n stomme bos bloemen voor zijn vriendin moet kopen omdat ze anders vanavond weer tegen hem gaat lopen zeiken. Waarschijnlijk zal hij het boeket straks met net zoveel haast aan zijn geliefde geven. En met het duidelijke gevoel dat hij het dat van haar moet en niet omdat hij dat zelf wil! Ik vraag me af of zijn vriendin oprecht blij zal zijn met de bos bloemen en eigenlijk heb ik medelijden met haar. Ik reken af en kijk de beide heren nog even na terwijl ze naar huis gaan. De oudere man, zielsgelukkig omdat hij zijn geliefde vrouw iets extra kan geven en de jongere gehaaste man, druk met zijn telefoon in de weer, nauwelijks oog voor de bos bloemen in zijn hand.
Post-its
Als ik thuis kom, vind ik overal in huis post-it met lieve woorden erop. “Happy Valentine XXX”, “Love you my Valentine XXX”, “You are my love XXX”, “I miss you every second of my life”, en zo gaat het een tijdje door. Ik voel de liefde die mijn man voelde toen hij deze boodschappen voor mij opschreef en de post-its overal voor me ophing. Al jaren gelukkig getrouwd en toch weet hij me altijd weer te verrassen en te raken. Wij doen al jaren niets aan Valentijnsdag omdat ik de volgende dag jarig ben en ons huis dan altijd al vol staat met bloemen die ik van familie en vrienden krijg. Daarbij is ons motto dat je geen cadeaus nodig hebt om je geliefde te laten voelen dat je van hem / haar houdt en dat je dat zeker vaker dan 1 dag per jaar moet doen. Valentijnsdag is overrated als je je geliefde met de verkeerde bedoelingen verrast.
Valentijnsdag overrated? Of juist niet?
Als je kijkt naar alle commerciële waas die er momenteel overheen hangt, zou ik zeggen JA. Persoonlijk vind ik dat het thema Valentijn overrated is. Je hebt namelijk géén dure cadeaus nodig om je geliefde te laten merken dat je van hem / haar houdt. En zeker geen cadeaus die je 1 keer per jaar koopt alleen omdat anderen dat van je verwachten of omdat je denkt dat het moet. Dat je alleen met dure cadeaus je liefde kan tonen. Uit ervaring kan ik je vertellen dat zelfs eenvoudige post-its meer liefde kunnen tonen dan de duurste cadeaus. Tenminste als je het echt meent als je de teksten schrijft. En het is veel belangrijker dat je vaker je geliefde verrast. Zomaar, zonder verplichting, zonder druk. Gewoon omdat je aan hem / haar denkt!
